Geleceği Çalınan Çocuk Şiiri - Necat Önder

Ben ki sefalet içre ve aç çıplak büyüyen
Ben ki kaldırımlarda ayak yalın yürüyen
Dünyanın sırt döndüğü Filistinli çocuğum
Bu sahipsiz vatanda bitmedi yolculuğum
Sokaklarda bulduğum bombalar oyuncağım
Anam yok, babamda yok ve yok evim ocağım
Şimdi anlattıklarım insanlık mostrası
Bir çocuğun gözünden Gazzenin manzarası
Sokaklarda cesetler her gün hakka yürüyor
Ölen insanlar değil ki insanlık ölüyor.
Hani nerde kıblesi benimle bir olanlar
Hani nerde bu dersi daha önce alanlar
Adını İslam koyan koca devletler nerde
Korku gözünüze mi gönlünüze mi perde
Hani nerde günlerdir o ikiyüzlü batı
Yarışlarda mı gerek yalnız Arabın atı
Belli tüm dertlerime yalnız ağlayacağım
Bu vicdansız dünyada yok bir sığınacağım
Bombalar gökyüzünden her gün ölüm kusuyor
Dünya sanki lal olmuş bütün hilkat susuyor
Her bomba düştüğünde bir binayı yıkıyor
Her enkazın altından üç beş ceset çıkıyor
Bu nasıl bir zulümdür ve nasıl bir vahşettir
İster camiye saklan istersen okula gir
Hastanelere bile gökten bomba yağıyor
Hayatta kalanlarda ölülere ağlıyor
Kundaktaki bebekler bile hedef tahtası
Hangi yürek kaldırır siz söyleyin bu yası
Ben ki o mermilerden arta kalan çocuğum
Bu sahipsiz vatanda bitmedi yolculuğum
Yaşamayı ölmekle eş sanarak büyüdüm
Ne parklarda oynadım ne korkmadan yürüdüm
Daha bu küçük yaşta öksüz ve yetim kaldım
Ne kadar çile varsa hepsinden nasip aldım
Gülmeyi bana kurşun sıkan yüzde tanıdım
Geleceği çalınan Gazzeli çocuk adım
Evet, ben Filistinli sübyanlardan biriyim
Ben ki medeniyetin ben ki son eseriyim
Dünyanın sırt döndüğü Filistinli çocuğum
Bu sahipsiz vatanda bitmedi yolculuğum