En uzun bildiğimiz yolculuklar,
aslında en kısa olanıdır...
Yaşam vurgun yemiş bir köpekbalığı gibi çırpınmaktadır,
beynimizin işler damarlarında...
Ama umut asla kaybolmayan bir yaşam yongasıdır...
Ve halen varolmaktadır,
ucundan koparılmış dünyamızın bilinmezliğinde...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta