En uzun bildiğimiz yolculuklar,
aslında en kısa olanıdır...
Yaşam vurgun yemiş bir köpekbalığı gibi çırpınmaktadır,
beynimizin işler damarlarında...
Ama umut asla kaybolmayan bir yaşam yongasıdır...
Ve halen varolmaktadır,
ucundan koparılmış dünyamızın bilinmezliğinde...
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta