Torunum Yiğit Kaana
Geleceğe bir ok atsam,
Yayımı gergin yapıp.
Arkasından koşsam,
Yolumdan sapıp.
Ok benden hızlı,
Yakalamam imkansız.
Bir ata binsem,
Küheylan olsa.
Yapışsam yelesine,
Yol alsam dört nala,
Uzak hedeflere doğru.
Ok, daha da hızlanıyor sanki...
Aslında, hızlanan ok değil,
Bizde takat kalmıyor belli...
Dizde derman,
Gözde fer,
Küheylanda nefer kalmamış.
Koş Yiğit'im,
Bul,
Getir o, Gümüş Temrenli Ok'u.
Oku yiğidim,
Üstünde yazanları oku.
Değmeden canlara,
Kanatmadan tenleri,
Getir O'nu.
Küheylan çatlamasın,
Analar ağlamasın,
Gelecek kararmasın...
Bul, getir O'nu.
Ramazan Işık
03.04.2010
Ankara
Kayıt Tarihi : 31.3.2012 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Torunuma insan sevgisi dersleri.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!