Gelebilseydin Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Oturmuşum kırık dökük bir masaya
Seni düşünüyorum.
Bir elimde en iyi dost içkim
Ve diğerinde dumanları rakseden sigaram.
Gözlerim pislik tutmuş pencerede,mahzun
Yüreğim sensizlikten bitkin,yıkılmış
Bir viraneden farksız...

Yaşayan bir ölüyüm ben sanki
Dillerim pas tutmuş konuşmamaktan
Gözlerimde ağlamaktan yaşlar tükenmiş
En büyük düşmanım sessizlik,sensizlik
Hasret kalmışım sana...

İçmek geliyor içimden içmek
Her yudumda seni içmek istiyorum tekrar
İçtikçe coşmak,coştukça konuşmak...

İstiyorum ki şimdi yanımda olabilseydin
Gelebilseydin bana her zamanki gibi,
Görebilseydin gözlerimdeki karanlığı,
Görebilseydin senin için tutuştuğumu
Görebilseydin bendeki bitkin beni
Ayrılık yükünün omuzumdaki ağırlığını,
Görebilseydin çektiğim acıları.
Yavaş yavaş eriyip yok oluşumu
Görebilseydin! ..

Ve işte o zaman
Bunlara bir son verebilmek için
Gelebilseydin bana tüm arzularınla,
Gelebilseydin! ..