Gelebilseydin Şiiri - Enes Sakaoğlu

giderken
sararmıştı Yapraklar
soğuk rüzgarlar yüzüme vuruyordu veda edişini
kuşlar göç ediyordu başka şehirlere
sonbahardı mevsim
ve gittin
bir cesedin üzerine örtülen gazete kağıdı gibi
çektim bütün hüzünleri üzerime
sonra karlar yağdı üstüme
sonra yağmur
sonra yine kar
şimdi öldüm ben
ve kışa döndü mevsim
ev soğuk,sessiz
ev kimsesiz
pencerelerimse hep karanlık
gelebilseydin eğer
adını bile söylemediğim o son nefesimi vermeden önce
belki her mevsim bahar olacaktı evimde
pencerelerimin önünden hiç eksik olmayacaktı aydınlık
gelseydin eğer
gelebilseydin