Gelebilsem Şiiri - Nurhan Ülkü

Modern kuyulara sarkıtıp kelamı
Başka seslere kulak tıkayıp
Sadece sizi duyabilsem..

Sedd-i Çin olsa aradaki mesafeler
Zamana ram olmuş surları
Yara yara gelsem
Dur dese kapınızda bir ses
Yanı başımdayken yitirdiğim
Faslı baharı görmek için
Çağdaş firavunların
Gözüme çektiği sürmeyi silsem

Aşığınızım
Aşkta bir kelimeymiş oysa
Ölüm gibi
Tutunup bir dağın koynuna
Tek çağrınızla ölümler kuşanarak
Kıtalar aşabilsem

Çöl kumlarını adımlar gibi
Ayaklarım kızgın saclarda kavrulurken
Gelsem
Ruhumda bir heyelan
Çığlığım atardamarlarında coşmuş
Kanımla yarışırken
Islak kelimelerim
Ağıtından soyunmuşken
Gelebilsem
Tüm muratları bir darağacına asıp
Sadece cemalinizi görebilsem

Kızıldeniz’i yaran kafilenin mırıltıları
Kulaktan kulağa
Henüz ulaşmamışken
Genzimi örseleyen koku
Karışmamışken rüzgara
Ateş kusan çemberi yaramayan aslanlar
İbrahim’in ateşine
Odun atma yarışındayken
Yanıyorsam kanadımda taşıyarak ateşimi
Utanan sulardan bir damlayla
Gelebilsem

Durdurun
Açılmasın gömüt kapakları
Şahit olmadan bir yediverenin dirilişine
Küflü gözler
Mazlum kanıyla sulanmış topraklardan
Ömürler derebilsem

Ahh bu ısmarlama duygular yok mu
Kangren saldırılara dönüşmeden evvel
Maskeli yüzleri uğurlayıp mezarlarına
Huzurunuzda bir değil binlerce kez
Ölebilsem

Yollarıma serpilen dikenlere
Acım bulaşmamışken
Yorgun düşmemişken ısınan kanım
Umuda çıkma yasağım
Kaldırılmamışken daha
Kuruyan şu ölü gövdeyi
İzninizle
Çöl kumlarına gömebilsem

Körelten siyaha aşinayım nasılsa
Tebessüm provalarında eskittiğim yüzümle
Utanıyorken aynalardan
Geveze ve kör vicdanların suçlamalarına
Direnebiliyorken henüz
Zulmün yakasına iliştirilmiş gülü
Koklamadan
Üzerimden uçuşan polenlerin takılarak peşine
Yokluğunuzu kaza eden çiçeklerden
Yollarınıza serebilsem

Gecenin sahibi yarasalar
Karanlığı iliklemekle meşgulken üzerime
Mimarı olduğunuz o ses
Yalnızlığı yazgıma işlemeden evvel
İçlendiğin uzak şehirler adresindir dese
Kulağımda başlamadan devrim
Ruhumu okşayan sese
Bir gövde bulabilsem

Yok oluşun zemherisindeyim
Herkes gölgesini bırakıp kaçmış
Tökezliyor izanım

Nutkumdaki zaman tutulması
Kabil’in pişmanlığından hatıra sözleri
Fısıldarken boşluğa
İğreti savunmalarımla
Fünyesi çekilmiş bomba olabilsem
Bir de ateşin izmariti okşadığı gibi
Aşkınızla yanabilsem

Ya
Ya bir cürüm yüküyse içimde patlayan iksir
Suçüstü anılar kazınmadan defterime
Dudaklarımda ılık bir dua
Balçık altında ölemezsem
Devrik bir mezar taşına iliştirilen ismimle
İstenmediğim bu yeri
Usulca terk etsem
Siz cephesinden bir davetle
Huzura erebilsem
Ah efendim bir gelebilsem