Gelebilsem(*) Şiiri - Cumali Karataş

Kırsam yolların karını, buzunu;
Toroslar'a vursam kendimi.
Sana gelebilsem bir,
Gelebilsem...
Delidolu bir gecenin koynunda
İnci gülüşlerinin sesini arasam.

Askere giden yiğitler,
Sıladan ayrılan gurbetçiler gibi;
Ayrılığa el mecbur saatlerde,
Yakut kuytulardaki,
Ay ışığı gülümsemelerinin rüzgârında savrulsam.
Düşsem, yollara düşsem;
Tadını bilmediğim kokunun izini sürsem.

Sana gelebilsem bir;
Bir gelebilsem işte.
Ölüm bile o kadar zor olmaz.
Ayrılık belki.

Kaybetsem izini,
Bal benekli bülbüllere sorsam;
Kümelenen makilere.

Bir gelebilsem sana gelebilsem…
Düşlerim vurgun yemez hiç böyle.
Tutkularım bozgunlarda talan olmaz…
Vururum sırtıma acılarımı.
Pamuk elli selamını beklerim.

Kırsam yolların karını, buzunu;
Toroslar’a vursam kendimi…
Düşsem, yollara düşsem.
Tadını bilmediğim kokunun izini sürsem.

*(İnsancıl dergisi/Sayı:361/Ağustos 2020)