Geldim baba! Şiiri - Mustafa Asım Çankaya

Geldim baba!
Elini öpmeye,bayramlaşmaya.
Seninle başladığımız Ramazanın,
Sensiz bayramında,
Geldim.
Seninle kucaklaşmaya...

Geldim baba!
Hani akşam eve giderken,
Uğrardım ya sana.
Tutar elimden,
-Oğlum bak neler yaptım!
Derdin.
Bitmezdi,tükenmezdi bu dünyada.
Canım tut elimden,orada neler yaptın?
Anlat!
Orada da var mı derdin?

Geldim baba!
Yalnız değilim.
Getirdim yanımda Allah'ın rahmetinden.
Yasin,Tebareke,Amme,Fatiha.
Korkma sakın!
Ümit kesilmez O'nun merhametinden...

Geldim baba!
Son gününde kapından geçmeme rağmen.
Öpemedim yanaklarından.
Koklayamadım,sokulamadım bağrına.
Sevemedim aklarından,
Helalleşemedim.
En çok bu gidiyor ağırıma...

Geldim baba!
Önce çocuğun oldum,
Sonra oldun çocuğum.
Fakirdik,yoktu üstte başta.
Mutluydum.
Şefkatin olurdu,
Soğuk günlerde gocuğum...

Geldim baba!
Hani bir gün sormuştum sana,
Neden ağlamadığını.
''-Babalar ağlamaz'' demiştin.
Şimdi anlıyorum,
O gün anlamadığımı...

Geldim baba!
Kızımla,tontonunla geldim.
Bu apansız gidişin,
Nasıl vuran bir yolculuktur.
Babalar ağlamaz öyle mi?
Kızım unutma!
Babalar da çocuktur...

Geldim babam!
Sensiz ilk bayramımızın arefesinde.
Toprağını koklamaya,
Baş tahtanı öpmeye.
Geçen sene yazılmıştı demek ki,
Senden ayrılığımız.
Günü,saati,dakikası,anı,
Azrailin elindeki,
Son yolculuk tarifesinde...

Geldim baba!
Hayırsız oğlunla,kendimle geldim.
Sertliğinden,
Sevgimi hep tuttum,gösteremedim.
Belli etmedim,belki utandım,
Çekindim.
Kaya gibi bakışlarınla,
Yüzüme bak!
İyi bak,belli mi olur?
Yakında gelirim.Dünyadan,
Çekildim...