Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Merhaba Muhittin Bey .Yazdıgınız İllahi mısralarınız çok güzel etkilendim.Sığınırım rahmetine,affına merhametine
Resulullah hürmetine,bağışla demeye geldim
açtım semaya kolumu,doğruya döndür yolumu
Arz ediyorum halime,merhamet et diye geldim
Yüreginize Hislerinize Duygularınız'dan Dolayı Sizi tebrik ederim.Başarılarınızın devamını diliyorum Ustadım .Saygılarımla Allaha emanet olun
Sözün hitama erdiği yer...Allah beni ve bütün müslümanları LEBBEYK diyebilecek zamanı ve imkanı olanlardan eylesin.
Ben bu şiirin teknik boyutuna hiç bakamam.Zuldür.
İzninle bir beyt ilave etmek isterim.
Taş hak etmeyen bedene,türlü nimet verdin yine...
Ya Rab..Arzdaki beytine AFFEYLE demeye geldim.
selam hisseden yürek
yüreği yürek yapan kan mı
hayır elbette
içindeki halis niyet.
dua binektir dileyince
arşu alaya direklenir - isteyince
hayır dualara aminler
rabbim seni isteyenlere
kur an dan ayetler.
anlam meal diyorum
sadece
okuduğumuzu gereği gibi anlamaya
merkeplikten kurtulmaya.
cuma suresinin 5 ayeti
bildiriyor insan ile merkebin halini.
kendi dilimizde okuyunca rabbin sözlerini
kalbim uyanıyor , titretiyor ayetlerin her bir tesiri.
selam veren yüreğe
rabden selam verildi.
tüm peygamberlerimizin tarihi
yüce kitabımızda bir bir verildi.
bizlere ise onların hayatlarından kesitlerle
örnek model olabilmek içindi.
rabbim ihlaslı kullarınla daim eyle yolumuzu
hak aşığı iken- hakkınışığına buldur yolumuzu.
kalemine sağlık- imanı kuvvetli kardeşim.
kalbi hislerin her zaman yönümüzü belirlesin.
ışığımız dan saygı hürmet her daim.
Hem yüreğinizdeki O yüce duyguları hem de o duygularınızla bize sunduğunuz Bu şiiri yazan yüreği ve eli canı gönülden kutlarım
Sağ olun varolun!! selam ve saygılarımla
Esselatu vesselamü, aleyke ya Resulallah
Esselatü vesselamü, aleyke ya Habiballah
Esselatü vesselamü, aleyke ya Nebiallah
Makamı Mahmudu sana, nasip etsin yüce Allah
Rabbim yine nasip etsin deyipte duaya geldim
KUTLU/yorum...
Ramazan Bayramınızı Tebrik eder, Mutluluklar dilerim.
Bir bayram gülüşü savur göklere, eski zamanlardan gülücükler getirsin, öyle içten öyle samimi, gözyaşlarını bile tebessüme çevirsin. Her ilkbaharda gelinciklerin en güzel başlangıçları müjdelemesi gibi..
Bir avuç dua, bir kucak sevgi, sıcak bir mesaj kapatır mesafeleri, birleştirir gönülleri, bir sıcak gülümseme, bir ufak hediye daha da yaklaştırır sevenleri.
Kalbiniz nur, eviniz huzur dolsun...
Tüm dertleriniz deva bulsun...
♥ (¯`´•.¸(¯`´•.¸ _______ღ ♥ ღ _______ ¸.•´´¯) ¸.•´´¯) ♥
♥ -==-♥ °°Ramazan BAYRAMINIZ°°♥ Mübarek Olsun-==-♥
♥ (_¸.•´´(_¸.•´´_¯¯¯¯¯¯¯ღ ♥ ღ ¯¯¯¯¯¯¯ `´•.¸_) `´•.¸_) ♥
Güldeste Şiir Grubu /ma davetlimsiniz bekliyorum KIRMIZI güllerle. Selam ve dua ile...
Fatimâ Hümeyrâ Kavak
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta