Geldim, Şiiri - Erdogan Bektas

Giderayak bana yıkmıştın suçu
Unuttum hatrını sormaya geldim
Yine gitme diye canımın içi
Bir umut yoluna durmaya geldim

Gam doğurdum hüzün yükü beledim
Hatırım sormaya geç kaldın dostum
Sahte dostlukları bir bir eledim
Yoluma durmaya geç kaldın dostum

Sonsuza dek bir söz vermiştik hani
Seven sevdiğine eder mi kini
Bilmeden kırmışsam bilmeden seni
Açtığım yarayı sarmaya geldim

Kafese kapattım gönül kuşumu
Taşlara yasladım garip başımı
Dağladım aşk çeken sefil döşümü
Yaramı sarmaya geç kaldın dostum

Küçücük bir evde gamsız başımız
Bir oğlan bir de kız tatlı aşımız
Bir bakmışsın altmış yetmiş yaşımız
O düşleri tekrar kurmaya geldim

Sevdanı kazıdım can damarımdan
Hayalini sildim göz pınarımdan
Yüreğimi böldüm kestim yarıdan
Düşümü kurmaya geç kaldın dostum

Gururu kibiri ruhumdan söküp
Utana sıkıla boynumu büküp
Affına sığınıp sonra diz çöküp
Gönül kapısına vurmaya geldim

Zorlandım ayakta adım atmaya
Direndim bir lokma ekmek yutmaya
Alıştım sahipsiz düşüp yatmaya
Kapımı vurmaya geç kaldın dostum

İzin ver de merhem olam ağrına
Amaç kusur bulmak değil doğruna
Hazan kurban olsun gerek uğruna
Can koyup mutluluk vermeye geldim

Güleser’le herkes devran süremez
Değme baba yiğit ferman düremez
Bir daha gönlüme gölgen giremez
Mutluluk vermeye geç kaldın dostum