Geldi Hazan Vakti Şiiri - Durmuş Gönen

Gidiyorum bu şehirden

Gidiyorum.. Sessiz sedasız

Hasretlik düştü yine kaderimize,

Vuslatı bekler durur yaralı yüreğim

Bir İnşirah ile felahı beklerken.

Keklik gibi uçmayı hayal ederken,

Bir darbe ile kırıldı kanatlarım.

Yol çizgimiz hicran ile çizildi yine...

Kim isterdi gönüllerden ayrı düşmeyi

Kim isterdi anadan babadan uzaklaşmayı

Ürkek bir ceylan yavrusu gibiyim şimdi.

Neyleyim şimdi..

Kime anlatayım derdimi,

Dayanır mı bu hasretliğe yüreğim?

Gelin ey Ebabil kuşları..

Gelinde beni anneme götürün..

"Anadan ayrı, babadan ayrı...

Birde yârdan ayrı düştüm hepsinden acı"

Ne de güzel anlatmış derdini şair..

Bende ayrı düştüm, bu gece

Kara kaşlı, kahve gözlü yâre hasret kaldım yine.

Gönlümdeki acıyı söküp atmak istedim..

Ben acıyı atmak istedikçe,

Bir kat daha tattırdı acımasız hayat..

Güz gülleri gibiyim şimdi...

Bahara kavuşmak isteyip de,

Baharı göremeyen bir viraneyim...

Umutlarım kuytuda bir köşeye atıldı.

Gam yükü doldu taştı heybemde,

Söyle şimdi ne kadar dayanır bu yürek...

Dilime düşmedi bir çift kelime,

Cümlelerim rüzgar gibi esti gitti..

Sevda ateşi yüreğimi yaktı geçti...

Hazan ummanına daldım bu gece..

Kaybolduğum hüzün ikliminden,

Kim bilir hangi bahar bahtiyar olacak,

Hangi bahar acılardan kurtulacak gönül devranım.