Geldi Çün Mahı Muharrem Cesette Can Ağladı

Geldi çün mahı Muharrem cesette can ağladı
Firkatından ah çekiben çarkı devran ağladı
Güneş yüzüne çekti perdeyi yıldızlar eder figanı
Gökte melek yerde insan mah hitab ay ağladı

Ehli Beyt göç eyleyip kurdular çöle haymayı
Taktiri ilahi deyip mesken ettiler Kerbela`yı
Susuzluktan bitap olup çok çektiler çileyi
Pehlivanlar şehit oldu Kerbela kan ağladı

Şahı Merdan Ali deyip Abbas girdi meydana
Kırdı kafirin çoğunu masumlara su ala
Kolların kestiler bedeninden düştü biçare
Haleyi salında arzu Asuman evliyalar ağladı

Cenk içinde toy tuttular şarı edip Kasım`a
Girdi meydan içine bakmadı yaresine
Ali Ekber parelendi daldı kan deryasına
Süzülsü semadan İsa arşı rahman ağladı

Hüseyin aldı Ali Asker`i kucağına şu masuma su verin
Susuzluktan bitap oldu kalmadı sabrı kararım
Dini imanı kalmamış lanettullah kafirin
Vermediler bir içim su şad-ı Fırat ağladı

Ok atıp düşürdüler Şah Hüseyn‘i zülcemaldan
Yüzyirmidört nebi titreyip kalktılar topraktan
Ağladı çün Muhammed böyle yazıldı haktan
Çaldı tacını başına fahri alem ağladı

Engini`yem ah eylerim iki gözüm ağlasın
Basıp haymaları soydular annelerin libasın
Hüseyn`i sevenler çeksinler matemin yasın
Necef deryası cuşa geldi Şahı Merdan ağladı