Gelde İki Çift Lafın Belini Kıralım

Havalar çok sıcak.İnsan ne yapacağını şaşırıyor.Dışarı çıksan sıcak gözünü korkutuyor,ev de kalsan canın sıkılıyor.Allah'tan kitaplar,müzik ve bilgisayar var. Vaktin nasıl geçtiğini anlamıyorum.

DÜN AKŞAM;

Pınar'la eve kadar yürüdük.''Konuş kız'' dedi bana.''Konuş da iki çift lafın belini kıralım senle''.Bende yorgunluktan konuşacak hal mi kalmış. İster istemez bu lafın üzerine güldüm.
-Hadi kıralım be! dedim.
Pınar henüz 20 yaşında.Acayip bir kız.Halen çözemedim onu.Aklı,hayalleri hep havalarda,uçuyor.Ayakları yere hiç basmıyor.Üstelik bir de öyle çapkın ki sormayın.Çoğu zaman ona; ''sen iyi ki erkek olmamışsın'' diyorum gülüyor.
Kendine yeni bir slogan bulmuş
BEKARIM,
HERKESE BAKARIM
Bu yazıyı tişörtüne bastıracakmış.Ön tarafında ''bekarım''arka tarafında ''herkese bakarım''yazısı olacakmış.
-Sen delisin! dedim
Güldü.
-Senin de ruhun kararmış dedi.
-Ay! sağol..senden bir ricam olacak,lütfen bu tişörtü giydiğinde bana haber ver mümkünse eve ayrı yollardan gidelim..Senin yanında olmak istemem dedim.
Bakışıp kahkayı bastık.
-Sen dedi.Çay molasına inerken müdürden izin alıyor musun?
-Evet,tabii ki dedim.İstersen alma Cemil bizi ne yapar?
-Öyle ama çoğu kişi izin almadan çay molasına çıkıyor dedi.
-Onlar Cemil'in sevdiği gruba dahil olan şanslı kullar canım.Biz ikimiz bahtsız kullardanız.Boşver üzülme dedim.
-Şu yeni gelen müdür sence nasıl biri? diye sordu.
-Yorum yok dedim Henüz şartlar olgunlaşmadı.Adam önce bir konuşsun,.icraat yapsın..Gölgesi var,kendisi ortada yok dedim.
-Geçen gün..diye söze başladı.Çaya inecektim,kendisinden izin istedim.Bana''Git, Cemil beyden izin al''dedi.şaşırdım.
-Bak görüyorsun işte dedim.
Adamın bir faaliyeti yok.Topun peşinden koşmuyor,direk pas atıyor.
Aslında şöyle tuttuğunu koparan,çalışanı çalışmayanı ayırt eden bir müdürün gelmesini ne çok isterdim.Bazen (zaten aynı boydayız) omuzlarından tutup onu sarsmak geliyor içimden.
-Hey! kendine gel!
-Unuttun herhalde sen müdürsün..
-Müdür gibi davran
demek geçiyor içimden ama nerde? Yemiyor tabii.
Geçen akşam aşağıda geziyorum beni çağırdı.
Ofise girdim,bir kağıt uzattı,oku dedi.
Baktım küçük bir gazete yazısı.Okudum.Konusu; canlı bombalar ile ilgiliydi.Okumam bitince;
eeee? der gibi yüzüne baktım.
-Dikkatli olun.şüpheli birileri mağazaya girerse haber verin dedi.
-Olur,dedim
Sanki canlı bombanın alnında ''ben bombayım''diyen bir yazı var da! Ben nerden bileyim canım.Patlayınca anlarız nasıl olsa.Hep panik halde,şüphe içinde..Fobisi mi var bunun ne? çözemedim gerçekten..

Neyse,geçti işte bir gün daha.çabuk geçen günleri seviyorum.

BU SABAH;
Her sabah olduğu gibi annemi aradım.Her gün klasik dedikodu faslımız vardır.Hiç şaşmaz.O aramazsa ben ararım.Bazen bir gün içinde neler değişiyor bir bilseniz şaşarsınız.Annemin mutlaka bana verecek bir haberi olur.Falanca öldü veya hastalandı,Falacanın kızı kocaya kaçtı,Falanca kavga etti.Annemin lafı bitmez.Tam telefonu kapatırken ''biliyor musun''? dedi.Sesinden en güzel haberi sona sakladığını hissettim.Merak ettim birden.
-Neyi? dedim.
-Baban akşam bana teşekkür etti.
-Hayırdır.durup dururken bu teşekkür nereden çıktı? diye sordum.
Babamın bir arkadaşı hastalanmış.Erkek çocukları varmış ve hiç biri hastanede babalarıyla kalmak ona bakmak istememişler.Bunun için de babam,anneme;
''Hanım iyi ki bana dört tane kız doğurmuşsun,teşekkür ederim''demiş.
Bizimki pek bi mutlu.Havalar da uçuyor adeta.Aslında evladın hayırlı olması önemli,cinsiyeti değil ama ben babamın orada ne demek istediğini anladım.Zaten babam her zaman bizimle gurur duymuştur.Asıl ille de erkek çocuğu olsun diye tutturan annemdi.Neyse işi şakaya vurdum.
-Hadi kız,Peruş...bizim sayemizde babamdan teşekkür almışsın.iyiisin dedim.
Gene güldü.Ay! bu kadına bir haller olmuş..Bir teşekkürle bakıyorum da havalar da uçuyor.Dünya hali işte..Annem..Babam..ikisinide çok seviyoruM

Herşeyin bir sebebi var.
Ne güzel yaşamımıza girenlerin sebebli olması,bize anlamlar katması