Gelde Bana Sor Şiiri - İbrahim Bozkurt

Dünya insan için geçici mekan,
Yaşam denen hayat bir efsaneymiş.!
İnsan ömrü oldukça kısa bir anmış,
Müneccim olmaya hiç gerek yoktur.!

Çalındım, çırpındım dünya işinde.
Şad olupta gülemedim dostum yüzünden.
Felek sillesini vurdu derinden.
Garip gurubanın derdi bendedir.

Dünya gaylesine düştükten sonra,
Çocuklar büyüyüp yuva kurunca,
Torunların olup neşe bulunca,
Hayatın tadına doyum olur mu?

Yıllar sonra mutluluklar son bulur.
Evliliğin meyvesine ne olur?
Torunun torbanın hali nice olur?
Dedeye, nineye gelde sor hele.

Sorumluluk almaz çocuk babası.
Kalır annesine, geçim gaylası.
Hayatı yaşatmak ateş pahası.
Dedeye, nineye gelde sor hele !

Çocuk algılamaz hayat ne diye.
Baba uzakta yavrum duymaz sesini.
Anne işte, çocuk bakar ninesi.
Gelde bu yaşamı birde bana sor.

Bozkurt'um çilenin tam içindesin,
Kime ne söyleyen, kime ne diyen.
Hayat param parça yuva yıkılmış,
Bütün bu yaşamı gelde bana sor.