Gel zaman güne Şiiri - Ahmet Coşkun

Gel zaman güne

Ağlarken bulutlar
mavisini gizleyen gök
ıslaklığından habersiz
uzaktan gelen taze ekmek kokusu
havada karanfilli eser

tutkun ve suskun bir yokluk
saçlarını tarar korkuluk gölgesinde
puslu aynalarda silik suretler
çocuklar oyunda unutmuş öğünleri
aç bir gecenin hüznü düşer yatağa

henüz ateş bulunmamış
ışığın keşfine yüz yıllar
erişmek
bir temmuz sabahı kuytuda bekler
kışları göğsünde eriten kuşlar
tüylerine gömülmüş

sıkı bir zaman
çağ atlamayı bekleyen
uzaklarda bir devinim devrimlerde
mu imparatorluğu hala kayıp
yedi uyurlar daha uyanmamış
ilk mağarasında yaban insan

büyücü tamtamlara dehşet vuruyor
yamyamlar deli dans ediyor
reis geyik postuna bağdaş kurmuş
çubuğunu tüttürmüş
gel zaman güne

Coşkûnî