Gel Yola Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Sana verdiğim, senetli borç değildi
Son günlerde gülüm, çok verdik ara
Aşksızlıktan boynum, bir karış eğildi
Zavallıcık gönlüm oldu, hepten yara

Dayanamadım, gönlümde ki baskıya
Sırtımda şu heybe, elimde kumbara
Aklımı aldım, ilelebet askıya
Geceden düştüm, senin için yollara

Yorulunca, birazcık uyudum parkta
Susayınca gidip, su içtim kanaldan
Biraz döndüm, şu lunaparkta ki çarkta
Acıkınca, yemek yedim lokantadan

Aştım yüksek dağları, bin bir zahmetle
Çamurlara düşe kalka, geldim sana
Ne olur tatlım, anma beni rahmetle
Bir hoş geldin bile demek, yok mu bana

Aşkından eriyip gittim, yana yana
Kalbim çok acıyor, bu bağrım yanıyor
Çıkar sen bu işten güzelim, bir mana
Zavallı gönlüm, seni eşi sanıyor

Devam etme, bir kız gibi naz etmeye
Gel yola, gir şu benim gariban kola
Benzemiyorsun aşkım, sen hiç kimseye
Artık o kollarını, boynuma dola

Sana yalvarmaktan, dilim kurudu bak
Al beni, kırmızı cilalı hanına
Mütevazi davranıp, şu ateşi yak
Sabaha kadar, yatır beni yanına

Sen benziyorsun, çok iyi bir kadına
Bir sen öp, kupkuru yanağımdan beni
Bir de ben öpeyim, dudağından seni
Varalım bizde, bu hayatın tadına