Gel yol yakınken! Şiiri - Emsal Toprak

Gel...

Dünde olanları dünde bırakıp
Gel sen bugüne gel yol yakınken
İçinde intizar olan mektubu yakıp
Özlemle yazılanı sal yol yakınken

İlk göz ağrısını kim unutabildi ki
Gönlünün ilk sızısını kim uyutabildi ki
Kim söz geçirebildi kim avutabildi ki
Hayaldesin, rüyadasın bil yol yakınken

Gözyaşlarıdır kalbin mazrufu, zarfı
Bir tek Senin söylendi sözün en sırfı
Şart, koşul yapmadan adeti örfü
Aşkını maşukuna böl yol yakınken

Gönülde yeşerip kalpten beslenen
Sadece sevgidir ruhtan seslenen
Her duada seni dileyip heveslenen
Gel! Konsun güle bülbül yol yakınken

Ömür temelsiz duvar, gün gün örülen
Sorular,sorgular düğüm düğüm dürülen
Yalnız Sensin yıldızlara bakıp görülen
Gel! Sorguyu, soruyu sil yol yakınken

Mihmandarı gözlerdir kalpteki yolun
Kökünden gelir can suyu kırılan dalın
Bağlarsa kırıldığı yerden şifalı elin
Aşısı, ilacı olsun dil yol yakınken

Yad ellerde arama kaybettiğini
Bilirsin hangi bahçeye ne diktiğini
Gözyaşı büyütüp besledi ektiğini
Çiçeklenmiş fidanı bul yol yakınken

Zamanın yüklediği yaşı unutup
Hasretinle yaşlanmış elleri tutup
Gözlerine sevdalı gözü uyutup
Gel! Sırrının sahibiyle öl yol yakınken
E.TOPRAK