Gel Yine de Şiiri - İlyas Mollaoğulları

ben seni,
gökyüzü maviyken sevdim
şimdi dişlerimiz dökülmüş
ayrılık korkusundan
ayrı ayrı korkmuşuz

ben seni,
kimse görmeden sevdim
şimdi sen de biliyorsun
görmediklerini söylüyorsun
tek tek dökülüyorsun gözlerimden

ben seni,
simit insana dairken sevdim
şimdi satırlarım martı ağzında lime lime
bilmediklerim dökülüyor
ben topluyorum

ben seni,
avlusu boş hayallerimde sevdim
şimdi duvarlarıma dayandı kökten korkularım
yerde ve gökte seni ararım
tek başına bir çınarım

ben seni,
suyu az denizlerde sevdim
her kıyıya yakın umutlarım
kumda ve balık gözünde ararım
sessiz bir çığlığım

ben seni,
yanlış mevsimlerde sevdim
kışa kapaklandı düşlerim
renksiz bir yıldız olmuşum
sönerim dileksiz gecemde

ben seni,
sen yokken sevdim
her şeyi sana yazmıştım
aşkı da ah'ı da
şimdi de yoksun

gel,
ben seni
yine de severim
ya da gelme
ben seni
yine de severim

dêrzînek...