Akan gözyaşına pınar olduğum
Dilli değirmenim gel öğüt beni
Arz-ı simasında hayat bulduğum
Sıcak kucağında sen uyut beni.
Tutunduğum dallar nazik elindi
Göğsümde dinlenen elbet ser'indi
Sevgi heybelerim dipten delindi
Şimdi diyorsun ki gel unut beni.
Zaman yuvarlanır durduran olmaz
Mutluluk hayali kurduran olmaz
Ölürsem namazım kıldıran olmaz
Kabul bile etmez her tabut beni.
Efil eser gider rüzgara inat
Bizi sanki erken harcadı hayat
Şimdiki sevdalar oldukça bayat
Ya öldür ya el üstünde tut beni.
Kayıt Tarihi : 10.1.2020 12:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sezai Efiloğlu 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/10/gel-unut-beni.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!