Gel tövbe edelim Şiiri - Muzaffer Uzunkaya

Ömrümüz geçti boşa,
Ölüm gelmeden başa.
Ecel bakmaz ki yaşa,
Gel tövbe edelim.

Doğada vitamin idik,
Sonra bir araya getirildik.
Annemize intikal ettirildik,
Gel tövbe edelim.

Annemizde dokuz ay durduk,
Kan olduk, et olduk.
İnsan olarak doğduk,
Gel tövbe edelim.

Küçüktük, zayıftık, muhtaçtık,
Annemizi kendimize bağladık.
Gece-gündüz durmadan ağladık,
Gel tövbe edelim.

Ağladığımızda emzirdi annemiz,
Geceleri uykusundan kalktı annemiz.
Bizi her daim baktı annemiz,
Gel tövbe edelim.

Çocuk olduk, genç olduk,
Şimdi ihtiyar olduk.
Günah yüküyle dolduk,
Gel tövbe edelim.

Hiç görmedik mi hastaları,
Hiç duymadık mı salaları.
Her yaşta ölen insanları,
Gel tövbe edelim.

Annemizin hakkı ödenmez,
Giderse bir daha gelmez.
Rızası dünyaya değişilmez,
Gel tövbe edelim.

Babamızın ahını almayalım,
Günah deryasına dalmayalım.
Asla kötülerden olmayalım,
Gel tövbe edelim.

Hak’ kın (C.C.) nimetleri saymakla bitmez,
Zerre kadar iyilik boşa gitmez.
Zerre kadar kötülük boşa gitmez,
Gel tövbe edelim.
Her şeyin hesabı sorulacak,
Her fani ölümü tadacak.
Belki bugün son günümüz olacak,
Gel tövbe edelim.

Allah’ın (C.C.) ipine, Kuran’a (A.Ş.) sarılalım,
Peygamberimizi (S.A.V.) örnek alalım.
Her dem Rab’bimizi (C.C.) analım,
Gel tövbe edelim.

28.02.2013
Bulancak/GİRESUN