Gel Söndür... Şiiri - Nurdane Diken

Yaktın eyy zalim beni, gel bu ateşi söndür,
Sürükledim hayatımı, bir zalimin peşine.
Döndükçe tekrar döndüm, gel de en başa döndür,
Yaktın eyy zalim beni, gel bu ateşi söndür.

Kalbimde bir pranga, sıktıkça sıkıyorsun,
Elindeki çiviyle, çaktıkça çakıyorsun.
Ben böyle yanmazdım ya! yaktıkça yakıyorsun,
Yaktın eyy zalim beni, gel bu ateşi söndür.

Bu sanal oyun muydu? yoksa hayal mi gördüm,
Birden neden kayboldun? yoksa ağın mı ördün?
Bir gül olmaz diyerek, yoksa güller mi derdin
Yaktın eyy zalim beni, gel bu ateşi söndür.

Aşkımı yazdım yâre, cevap bile vermedi,
Düşman bildi de beni, dostluğunu sermedi.
Gitti elleri sardı, şu garibi sarmadı,
Yaktın eyy zalim beni, gel bu ateşi söndür.

Ömrü yolda tükettim, geldim kapına vardım,
N'ettiysem bana ettim, hüsranı kalbe sardım.
Peri hata ettiyse, ne affetmez bir yârdın,
Yaktın eyy zalim beni, gel bu ateşi söndür...

Nurdane Diken
26.01.08-16.05-İst...