Yaktın eyy zalim beni, gel bu ateşi söndür,
Sürükledim hayatı, bir güzelin peşine.
Döndükçe tekrar döndüm, gel de en başa döndür,
Yaktın eyy güzel beni, gel bu ateşi söndür.
Kalbimde bir pranga, sıktıkça sıkıyorsun,
Elindeki çiviyle, çaktıkça çakıyorsun.
Ben böyle yanmazdım ya! yaktıkça yakıyorsun,
Yaktın eyy güzel beni, gel bu ateşi söndür.
Gördüğüm gerçek miydi? yoksa hayal mi gördüm?
Sensiz yapamaz gönül, herkese seni sordum.
Bu sevda son diyerek, beni aşkına sardın,
Yaktın eyy güzel beni, gel bu ateşi söndür.
Aşkımı yazdım yâre, güllerle cevap verdi,
Görmediğim dostluğu, önüme hemen serdi.
Solan gülü bıraktı, bir güle hayat verdi,
Yaktın eyy güzel beni, gel bu ateşi söndür.
Ömrü yolda tükettim, geldim kapına vardım,
Aşkını bir gül diye, mahsun kalbime sardım.
Seni yârim diyerek, şu garip ömre kardım
Yaktın eyy güzel beni, gel bu ateşi söndür...
Nurdane Diken...
26.01.08-16.05-İst...
Kayıt Tarihi : 5.11.2009 14:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkını bir gül diye, mahsun kalbime sardım.
Seni yârim diyerek, şu garip ömre kardım
Yaktın eyy güzel beni, gel bu ateşi söndür...
Kalemleri kıskandıran yazan ben olsaydım diye güzel bir şiir saygılar...
Aşkını bir gül diye, mahsun kalbime sardım.
Seni yârim diyerek, şu garip ömre kardım
Yaktın eyy güzel beni, gel bu ateşi söndür...
bu ateş mutlaka söndürülmeli
yoksa KOCA İSTANBUL U YAKACAK
HORMONSUZ BİR ŞİİR DAHA
Kutlarım NURDANE HANIM
Seni okumanın ayrıcalığı bir başka
TÜM YORUMLAR (4)