Zennehar Yılmaz - Gel Şimdi Mucizesini G ...

Kendimi anlatmayı sevmedim sevemedim bir türlü Sevmeyi sevdim sevdikçe sevilmeyi öğrendikçe öğretmeyi Savurgan, ya da unutkan hiç olmadım sevdiklerime Yer verdiğim değer köklerine su döküp yeşerttim her daim Bilinmedik kadar bilinen sevgilerim sevgisizliği siler gibi Tebessümüm hiç eksik olmadı al yanaklıyım güldükçe gül yanaklıyım Belki de sevmeyi benden öğrendin övülmeye layık gördün Samimi oluşum dürüstlüğüm sonradan değil doğuştan oluşum Beceriksizliği kabul etmiyorum sende değilsin öğretmenin beceriksizdi Sanatkâr olmaya bilir insan ama saygı duymayı becere bilmeli Dokunuşunu hissetmeli kalemin kâğıdı okşayışındaki ilmini Sevmesini bilmiyorsan sevildiğinin değerinden saygısından doğmalısın Ellerimi her uzatışımda saflığından arındır yüreğini arındır içindeki karanlığı Yutkunası olur nefes alışların öğrendin işte evet tamamdır sevmeleri öğrendin İşte, işte o an bak, bak sende gülüyorsun hem de yürekten bir tebessüm daha hadi Ardı ardına yetişir gibi gülüşler övgüleri toplayacaksın işte sen sende sevgi merhemi sürgülüsün Hadi şimdi hayattan tat almaya sıra geldi hazır mısın öğrenmeye söyle Hadi duymak istiyorum haykır tat almak isteğini duymuyorum biraz daha hadi Evet, şimdi oldu işte birinci ders en çok üzenlerin ve sevindirenlerini unut Gel bir bahçe bulalım içinde kuş seslerini duyalım gözlerimizi kapatıp dinleyelim Evet, evet deyişini duyar gibiyim… Şimdi sıra mutluluk duyma arayışında Dur bak ne söyleyeceğim sessiz ol bak yerdeki çamura iyi bak ne görüyorsun Evet ya gördün mü küçücük bir ayak izin ne kadar belirgin ve masum tertemiz İşte, işte tebessümüne katılan mutluluğu da buluverdin şimdi sıra bunu çoğaltmaya Gel şu gülün dalından bir gül koparalım bir iki yapraklı evet avucunda sanki solacak gibi değil mi? Canlılığını kaybetmiş evet üzülmek bu işte farkına varmak bu gel şimdi mucizesini görelim sana can verenin Bir pet şişe var şurada evet, evet o işte ortadan ayıralım ve toprak dolduralım içine Ha oldu şimdi biraz su gerek al bak şuradaki küçük çeşmeden diğer yarısıyla getir pet şişenin Evet, gel şimdi birazcık eşelim ve solmak üzere olan gül dalını örtelim toprağa Evet, gül yavaşça sanki nefes alıyor değil mi evet bunu dikerken sen kendi avucunun şifasını sanırsın Ama asıl olan o değildi benim içimdeki inanç aşkıydı ellerine dokunuşumla beraber onu aracı kılan ilahi aşk… Hissede biliyor musun? şimdi mutluluğun hüzünle pekiştiği anı işte o andır Şimdi bekle pencerenin kenarında bu gülün soluşunu ve sakın pes etme Yinede her gün suyunu ihmal etme yettiğince koy suyunu Birkaç ay bekle fırsat buldukça seyret ve düşün onu dalından aldığın bu pet şişeye koyduğun anları ve bak göreceğin şey aylar sonra kurudu sandığın gül dalının ağaç olmak için toprağı nasıl yararak yeryüzüne fışkırdığını işte buda sevginin mucizesidir pes etmeden nefes alabildiğine şükretmektir işte bu sevmesini öğrenmek hissetmektir… Zennehar Yılmaz 20.02.2012 16:31:58