Gel Sevdiğim (Var M'ola) Şiiri - Yeter Ana

Gel sevdiğim, senle bir yol konuşsak
Yüzüne bakacak halin var m’ola
Kim suçluyor, bilmem kime danışak
Seni haklı gören kulun var m’ola

Erkek küsmez derler, ben sende gördüm
Sana ne ettim ki, kalbini kırdım
Dövdün, kovdun, yine koynuna girdim
Cilve edip saran kolun var m’ola

Günahım ne ise, yüzüme söyle
Hata sende ise, gel özür eyle
Boynu bükük koydun, yarini böyle
Bensiz tutunacak dalın var m’ola

Yavan ekmeğini, azığa sardım
Dağ başında ekin ektim, çift sürdüm
Odun şelek ettim, sırtıma vurdum
Dikili ağacın, çalın var m’ola

Sen gittin gurbete, gönül eğledin
Beni köye mahkum ettin, bağladın
Ben bir afet idim, arzum dağladın
Yanmış yüreğime yelin var m’ola

Yeter Ana der ki, sevdim de vardım
Baldırı çıplaktın, yuvanı kurdum
Birbirinden güzel yavrular verdim
Doğru söze, tatlı dilin var m’ola