Gecenin Alevi Şiiri - İsmet Bozkurt

Gecelerimi alev, alev yakan sevgili
Hasretini damla, damla avucumda erittiğim
Uyku gözlerime hasret
Yatağım bedenime
Sensizliğin soğukluğunu yaşayan yüreğim
Gömülür karanlığa boylu boyunca
Geceler boyu kapanmayan gözlerim
Sana hasret
Gel….!

Hasretini nakış, nakış işler oldum göğsüme
Duygularım ilmek, ilmek sarılır bedenime
Adımlarım girdabında kaybolur
Adın suskun çıkar dilimden
Dudaklarım sana susar
Arasından bembeyaz sayfalara zehir dökülür
Seni bekler gözlerim,
Seni özler bu canım
Gel….!

Sonsuzluğu sarayım kollarıma
Uzat ellerini ne olur.
Parmak uçlarımdan
Hislerim dökülsün avuçlarına
Gözlerim dokunsun gözlerine
Nefesin nefesime değsin
Son defa olsun razıyım
Bırak bedenini kollarıma.

Terk ettiğin ıssız sokaklardan
Her adımda dökülen
Sararmış yaprakları toplar oldum
Eylül ağaçlarına döndü bedenim
Hayalin uçuşur oldu semalarımda
Güneşin her doğuşunda
Mızraklar saplanır oldu kalbime
Ufuk aydınlanırken ben zindanlara girerim
Gel…!

Kulağın çınladığında
Yüreğin sızladığında
Gözlerin özlediğinde, gel.

Yine sabah oluyor
Yine içim yanıyor
Görmek istiyorum, gel.!
Bilmek istiyorum, gel.!
Gel ne olur…