Aşk sembolleşir, yürek diplerinde,
İğdenin çiçekleri, açanda gel sen.!
Bebek dillenir, kucak içlerinde,
Mamanın tadına, bakanda gel sen.!
Meyveler dallar da olğun düşerken.
Sabahın yıldızı gizli kaçarken,
Doğdugum yerim Tarsus ‘a giderken,
Akdeniz selamın, salanda gel sen.!
Toros dağların, çamların yeşili,
İnerken üstüne, gecenin dili,
Gül kılıfını da, çakır diken yeri,
Baharlar son yağmur, verende gel sen.!
Kuşların vaktidir göçüm zamanı,
Yolları uzundur, hazır olmanı,
Semada semahın, yıldız saymanı,
Batmadan güneşe, kalanda gel sen.!
Göllerin yeridir, sulak meydanı,
Kışın gelmesinde, karın yağması,
Yörükler dağlarda, sütün sağması,
Kaynayan sütler de olanda gel sen.!
Miadı semboldür, aşkın çevrisi,
Sevmeler yürekten, merak gerisi,
Daha ney yarar, sevmeyen birisi,
İnsan hikayesini, yazanda gel sen.!
18.06.25 / Saat 14,47
MİADI (Mehmet AY)
Kayıt Tarihi : 18.6.2025 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!