Gel sar yaramı Şiiri - Nuri Can

Mecnunum çöllerde kervanım sensin
lokmanım, ilacım, dermanım sensin
idam mahkumuyum fermanım sensin
divan kurulmadan gel sar yaramı

yüce dağ başına duman çökmeden
yağmur bulutları hüzün dökmeden
gonca gülüm dalda boyun bükmeden
sular durulmadan gel sar yaramı

sormaki ömrümden kaç bahar geçti
şu garip başımda hangi yel esti
kapanan yaramı hangi ok deşti
kalbim kanamadan gel sar yaramı

toprağın bağrında tomurcuk oldum
bahara ermeden sararıp soldum
mutluluk ararken hüsranı buldum
hesap sorulmadan gel sar yaramı

zaman boşa akıp devran dönmeden
bağban gelip goncaları dermeden
ecel gelip feleğe can vermeden
kabrim kazılmadan gel sar yaramı

Nuri CAN