Gel öp çaresizliğimi alnımdan

Zaman olur,
bahar gelir Erzincan ovasına
rüzgar eser
savrulur saçları göklere salkım söğütlerin
açılır yaraları kalbimin

Ah ölüm
ah acı
ve ey
ahhh! edemediğim can oğul
sonsuz bir ağıt düştü ki ömrüme sorma
paramparça ahlar kanıyor dudağımda her gün
acının mızrağı delip geçti bağrımı
bir ses ver bu dağlı yüreğime
oyuk oyuk yaralarımı gel de sar …

Bir haber bırakmadan çekip gittin öylece...
hayatın açtığı yaralarla sıkışıp kaldım uçurumlar arasında
ne arayanım var artık ne de soranım…

Bakınca duvardaki resmine
yüreğimde iki yetimlik ah,
gözlerime kan doldu
kör oldum bakamadım
lâl oldu dağ
lâl oldu acı
lâl oldu dilim
sustum…

Bu gün bayram günü?
benim yas günüm
kimsesiz yanımı alıp yanıma
anlatamadığım duygularla
sana olan sonsuz sevgimle birlikte
mezarına yürüyeceğim boynu bükük
yüreğimi parçalamaya
acılarımı yıkanmaya fırat suyunda...

Ateşler düştü ocağımıza
Zaman dar-ı nar
ah yar
affet beni
avuçumda yaralı bir kuş
kolu - kanadı kırık neylersin
oy yarasına kurban olduğum oğul
sen dur öpme gözlerimden
sen dur öpme gözlerimden
yüreğim kan olur

Sen yoksan
bil ki, küskündür yazgısına
oğlunu yitirmiş bütün babalar
bütün anaların yüreği kan

Gel tut başımı
üfle yarama
Yetişir,
hüznün elbiselerini giydiğim üstüme
Gel,
indir göksümün üstünden bu acıyı
dindir
yoruldum yangınıma su taşımaktan...

Ah canım oğul, yaralı yanım oğul
bir kanat daha kırılmadan
yıkılmadan bir yanım daha
yedirmeden gözlerimi dağ kuşlarına
dumanlar yükselirken başımdan
gel öp alnımdan çaresizliğimi
inlesin gök
inlesin dağ
inlesin taş
açılsın dilim
berhâva olsun acı ve ağıt!

Nuri CAN
10.7.2007 Erzincan