Gel Öp Beni İstanbul Şiiri - Kamber Bal

Önce güneş doğuyor, açılıyor şehrin sis perdeleri
ağır ağır süzülüp penceremden, öpüyor beni
öperek uyandırıyor işime, okuluma ve sana
ağır ağır değil kalkan sis perdeleri
birden bire kendini salıyor adeta salhaneye
niye?
gün başlamsın bereketimden önceye diye

şadırvanın akıyor suları sessizliğinde sabahın
karışıyor sesi nameli ıslık sesime
uyanıyor kaldırımda tüneyen kanatsız serçe
kalkıyor ilk önce İstanbul o nu öpüyor,

Şile'den sökmeden şafak,uyanmaz bir türlü alim balığa bak
Çıkarsa Sultanbeyli'de kavağa yalın ayak
Ve dönüp asfaltı öpüyor
geçerek Ümraniye'nin Alemdağ caddesini,
görüyor Tantavi'de hayatının şenliklerini
bir taze gelin gibi açıyor Çamlıca'da yüzünü
Çamlıca'da öpüyor ilk göz ağrısını

Üsküdar'ı seyreyle gözüm, boğazlar atandan sana miras
Körebebe oynadığımız yer değil mi Kız Kulesi?
çevresi yeşilimsi düşlerimizde bir başka bahar
ve harem arabalı vapurunun taşıdığı yük yüreğimizdi
iki dümen ötede martılara dağıttığımız
deniz sayfaları arsında satırlara sığmayan yasak aşkımızla
sürgün aşkımızla........
İsatnbul'un alnımızdan öptüğü

İlk düşünde Trak'lar basmıştı ayağına delik çarıklarla
Vikinkler içerken düğününde çekilen turaklarla
Bir Konstantin geçti yedi iklim kuraklarla
Geldi Fatih'in bereketi öptü
öptü de çağlar çağ boyu övündü

Gel öp beni İstanbul
Ortaköy'de bir kahvaltıda
Bebek'te ki gün batımında
Pier Loti Kahvesinde mısralar arasında
ister Çınarcık'ta, ister Ada'larda
dün ol duğu gibi yine rüyalarda gel öp beni İstanbul