Gel Ölüm Gel Şiiri - Kerim Bulat

Yüzlerimden gülümseme gitmeden,
Son kalan küflü mutluluk bitmeden,
Seher vaktinde bülbüller ötmeden,
Gel ölüm gel, gülerek ince ince...
Geç kalma, bir an evvel, gel bu gece..

Güneş altında gerilmiş gibi gel,
Hayattan bezmiş yorulmuş gibi gel,
Ölmüş de tekrar dirilmiş gibi gel,
Hasret sıralanırken hece hece,
Gel ölüm gel, bekletme, gel öylece,

Vedalar zordur ben etmeyeceğim,
Yalnız kendimi affetmeyeceğim,
Kimseyi artık bekletmeyeceğim,
Çözemedim.. Hayat zor bir bilmece,
Gel ölüm gel, çal kapıyı sessizce...

Kim hazır olmuş ki ben de olayım ?
Kim vakti bilmiş ki ben de bileyim ?
Getir cennet muştusuyla öleyim,
Beni Rabbime kavuştur sadece,
Ya ben öleyim ya sen öl bu gece..
Gel ölüm gel, bekletme, gel bu gece..

06.11.2017