Gel Olmadan Gel Şiiri - İbrahim Sağır

Kara gözlüm firkâti at bir yana,
Gözlerimin yaşı sel olmadan gel.
Salma beni böyle derin hicrâna,
Mecnun gibi yanıp kül olmadan gel.

Aşkın ateşiyle yanıyor tenim,
Ne bir gelenim var, ne de gidenim,
Yangın enkazına döndü bedenim,
Şu bağrım kupkuru çöl olmadan gel.

Seni sevdiğimi bilmeyen bilsin,
İsterse kınasın, isterse gülsün,
Sen sevdâ bahçemde son açan gülsün.
Aşkımız ellere dil olmadan gel.

Bilmezsin ne kadar zor buldum seni,
Çok çabuk harcadın, sarf ettin beni,
Öğütür her gece gam değirmeni,
Başıma bir garip hâl olmadan gel.

Ne olur derdime eyle bir dermân,
Her şey düzelir sen edersen fermân,
Süratle akıyor baksana zaman,
Sağır’a ecelden gel olmadan gel.

17-07-2006