Gel Olma Şiiri - Bilal Yayasit

Gel kusalım içimize atıklarımızı.
Anılarda birikti sevinçler.
Heybemizde sinirsel anılar.
Kim demiş yapamayız, yapamazsın?
Yetmez mi bulanıyor olması midemin?

Ferini yitirmiş gözler ışıktan korkar.
Kulaklar üstünde avuç içleri.
Kesik kesik havasıyla iki delik.
Dil yeteri kayganlığı sağlayamıyor.
Yitirmiş iletkenliğini ve ten.

Gel etme, pişman olma.
Gel  yapma, pişman olma.
Gel olma, pişman olma.

Yetmez mi çektikçe, çektirdiğim?
Yüzündeki suyu da mı döksün derviş?

Kuyruğu kalsın bari yüzdüğün devenin.