Gel Nefesim Ol Şiiri - İsmail Durmuş Kingir

Yalnızlığın örtüsüdür gece...

Örter bütün gerçekleri, kalırsın baş başa yalan sevdalarla...

Aydınlık sızmasın Retinalar'ından,

Gece ile ortaklığın hiç bozulmasın istersin...

Yalnızlığın mümkün olduğunca anlaşılmasın...

Gün ışığı göz çukurlarını büyüttükçe bütün örtü kalkar üzerinden, bilirsin...

Bilirsin de;

Yalan da olsa gece sevdalarına yenilmeyi arzu edersin...

Çarşaf çarşaf sararsın geceyi bağrına, sıcağı özlersin...

Güneş, Dünya için...

Güneş'im dediğini özleyemezsin...

Ya her gün doğan Güneş'im ol...

Yada çok uzakta bir Yıldız...

Bir Rüzgar vasfına bürünme, esip gitme önümden...

Gel nefesim ol can ver, gün eksiltme ömrümden... "İ.D.K"