Gel Ne Olursun Gel Yine Ansızın

Önce hafiften bir rüzgar esti ansızın
Sonra ardından geldi bir bir hatıraların
Yapraklarımıydı sararıp dökülen ağaçların
Kalmadı takvimde yapraklarım gel ne olursun gel yine ansızın

Öyle derinden işliyor ki içime esintisi rüzgârın
Delip geçiyor yüreğimi tıpkı sevdan gibi ansızın
Her baktığımda gökyüzünü görebildiğim tek yerdi gözlerin
Korkuyorum karanlıktan gel ne olursun gel yine ansızın

Kapanmak bilmeyen yaralar misali bende yalnızlığın
Hiçbir ilaçta faydası yok bende açtığın bu yaranın
Kaplıyor her yanımı ağaç kökleri misali kanayan bu yaranın
Sensin bir tek ilacı gel ne olursun gel yine ansızın

Kulaklarım sesine hasret kaldı yeter bu ıssızlığın
Gözlerim gökyüzüne hasret kaldı bitsin bu karanlığın
Şimdi neredesin ey sevgili çok ağır bu yalnızlığın
Her neredeysen gel ne olursun gel yine ansızın