Gel Ne Olur! ! ! Şiiri - Hüseyin Eroğlu

Şu an kavurucu bir yalnızlık çöktü içime
Seni düşündüm olsaydın şimdi yanımda
Şu yeryüzü toprağında sen yanımda olsaydın.
Çifte kumrular gibi dolaşsaydık baş başa

Ankara’da Gölbaşı’nda göl kenarında parkta
Izdırapların en büyüğünü yaşar mıydım.
Bir banka oturmuşum bomboş ve yalnız.
Ellerimi koyacak yer bulamıyorum.

Gözlerin o kadar muhteşem ki güzel gözlüm
Kalbimin titrediğini hissediyorum
Gölde ördekler yüzüyor aşkımdan bihaber
Bütün dünya üzerime çökmüş
Aşkın bir karabasan gibi omuzlarımda
Kuşlar uçuşmakta ortalık sessiz
Benimse içimde fırtınalar kopmakta

Ne olur sen benim olsaydın
Kaybettiğim değil kazancım olsaydın
Kader denir ya nedense kader sevmedi beni
Belki korktu seni bu kadar sevdiğimden
Beklide seninle olan mutluluğumdan korktu

Oysaki sevgim o kadar büyük ki
İçimde ta yüreğimde kilitli
Sen onun anahtarı olurdun
Bütün sevgiler benim
Bütün aşklar benim olurdu

Mevlana misali gel ne olur
Kalbime hayat ver ruhuma can ver.
Sevmenin ne olduğunu
Gösteriyim tüm dünyaya
Gözlerine bakıp kaybolduğum an
Dünya huzura kavuşacak inan
Sevgi kuşanacak tüm kainat
Ol demesiyle nasıl var olmuşsa
Gelmenle ikinci varoluşu yaşayacak
Kalbim ve sevgim o kadar büyük ki
Gelirsen zulüm ortadan kalkacak

Varoluşum sensin gel ne olur
Mazlumun hakkı için
Sevginin gücü adına gel ne olur
Yeniden doğuşum ol yalvarırım
Baharda canlanan yeryüzü gibi
Güneşim ol, ışığım suyum toprağım
Ruhundan ruhuma üfle ki var oluyum
Yeniden diriliyim Allah aşkına.