Gel mardin gelini, gel aşiret gelini

Güle anlattım seni
O can alan halini
Aşkın dan viran oldum
Kaybettim ben Kendimi

Bırakma ellerimi
Sen duy benim sesimi
Bana yar ol efendim
Gel aşiret gelini
Evi mardin içinde
Kalenin eteğinde
Evine bakar Gözüm
Gözüm penceresinde

Bir göreydim yüzünü
Unuturdum hüznümü
Sen gel onar gün yüzü
Görmemiş bu Ömrümü

Canıma okudun Sen
Canıma can oldun sen
Her yerde güzel yüzün
Hangi tarafa dönsem