Gel Leylâ’m Gel* Şiiri - Bayram Tunca

Gel sevinsin dost, kıskansın el
Gelinlik giyen bulutlar gibi gel
Kuraklıktaki rahmet misali gel
Toprak gibi alırım sineme gel

Gel Leyla’m gel öyle bir gel ki
Baharda gelen muştulular gibi
Sılaya dönen kuşlar misali gel
Sevinsin yer ve göktekiler gel

Olmasın, hiçbir arzumuza yasak
Ben olmuşum sana ebedi tutsak
Gelsen de evliliğin yolunu tutsak
Seninle sımsıcak bir yuva kursak

Ahh sevdiğim Leyla’m neredesin
Şiirimde özne dilimdeki sözdesin
Her vakit özümde ve gözümdesin
Gel ki beş duyum seni özümlesin

Şiirlerimdeki öznem yüklem oldun
Hem gecem hem gündüzüm oldun
Kalbimde yanan aşk ateşim oldun
İçimdeki tek vazgeçilmezim oldun

Şu hayat yolunda kurulmuş pusu
İçimde, pusuya düşerim korkusu
Gözümde kalan yaş değil tortusu
Bak gelmezsen hayat söz konusu

Akan gözyaşlarım kurumadan gel
Aç çakal ile kurtlar ulumadan gel
Düşmanlarımıza duyurmadan gel
Ne olur acı haberimi almadan gel

Mezarcı toprağımı eşelemeden gel
Mermerci mermere kazımadan gel
Azrail tebligatı tebliğ etmeden gel
N olur ben benden geçmeden gel

Baykuşlar obaya dünek yapmadan
Örümcekler hanemize ağ örmeden
Yeşil yapraklar gazel olmadan gel
Ne olur tenim toprak olmadan gel

Diktim gözlerimi ta o uzak ufuklara
Yüreğimde var ta ezelden beri yara
Hâlâ gelmedi demek ki bahtım kara
Ya Rabb, kavuştur artık beni o yâre

10.08.2003-10.08