Gel Kurtar Beni Şiiri - Hanifi Kara

GEL KURTAR BENİ

Ayrılık oduyla, yaktın, kavurdun
Bir selâm bir kelâm, sal kurtar yârim.
Bunca çektirdiğin, gamdan/çileden
Ne olursun beni, gel kurtar yârim.

Aşkın destânını, elinle yazsan
Silinmesin diye, kalbime kazsan
Vur aşkın neşterin, sen acımazsan
Yüreği ortadan, böl kurtar yârim.

İyi/kötü neyse, bir anın kaldı
Yüzümde solmadık, bir benim kaldı
Her şeyimi aldın, bir canım kaldı
Onu da gel alda, al kurtar yârim.

O gönül CD’miz, doldu dolacak
Gül benzimiz aha, soldu solacak
Nasıl olsa bu da, oldu olacak
Gönlümü bir anda, çal kurtar yârim

Bu nasıl sevdâ ki, aklımı aldı
Beklenmedik anda, kapımı çaldı
Döküldü saçlarım, iki tel kaldı
İstersen onu da, yol kurtar yârim.

Olur olmaz şeyi, kafana takma
N’olur yâr dururken, ağyâra bakma
Elini çabuk tut, boşluk bırakma
Sevginle gönlüme, dol kurtar yârim…

27/01/’13
Hanifi KARA