Gel ki Son Demdeyim Şiiri - Şirvan Çelik

Bir kalemin ucundaydın
Bir Elif uzatımında
Bir yürek çarpımındaydın
Bir kirpiğin ucunda
Bir şimşek çakımındaydın
Bir günün doğuşunda
Ve gittin akşam olmadan
Gittin, Ama, bitmedin

Gidişin karanlığa mahkum etti gözlerimi
Soğuk mevsimlere saldın ellerimin sıcağını.
Yüreğimin çarpışı vardı sen varken,
bir çırpınışa döndü yokluğunda
Gidişin götürdü bütün bildiklerimi
Büktü belini bütün duygularımın.
Sadece acı kaldı senden sonra içimde
Yıkıldı sema, yarıldı yer sen benden gidince
Kasvetli bir gökyüzüyüm o gün bugündür
Gidişin kıyametmiş
Varlığını kaybetmekmiş yokluğun girdabında
Hüzün denizinde boğulmakmış
Soluk alamamakmış
Acının adıymış
Oysa sen aşkın adını yazdın yüreğime
Ne vakit ki seni yitirdim
yitirdim yüreğimide

Şimdi can çekişiyor içimdeki aşk
Bu, ölüm anı, bu çok zor
Gelde aşkın ölümü gözlerinden olsun
Bir bakış nasip ette vuslata götürsün
Getirsin aklıma bütün bildiklerimi
Sen yitik yüreğimin yitmemiş özlemi
Gel ki vuslatım o gözlerin
Gel ki hasret göç edip gitsin
Gel ki bütün gelmeklerin bittiği yerdeyim
Gel ki son demdeyim.