Gel ki, Beklemek Olsun! Şiiri - Sait Ercan

saat epey geç oldu,

üœ stelik dünden uykusuzum biliyorsun,

elimi masaya uzatamayacak kadar yorgunum,

ben o konuları kapattım

hem emin ol seni beklememin başŸ ka ulvi sebepleri var

bak şŸ u gördüğŸ ün kitaplar

şžu yerde üst üste duran,

altı üstü hayat işŸ te dedirtecek kadar

beni dünyadan koparan şŸ eyler,

gelişŸ inle süpüreceğŸ im tüm evi,

fincanlar, kırık aynalar, tütün tozları, karabasanlar

iran sineması vesaire

birbirimizi değŸ işŸ tirmeyelim olur mu?

bana eski günlerden bahsetme,

ortadoğŸ u'dan da bahsetme kalsın,

anlat hele, güneşŸ li yollar çamura mı bezenmişŸ ?

anlat benim yoldaşŸ ım delilere mi özenmişŸ ?

söz açmam sana hikmetten

gazze’ li çocukların asilliğŸ inden bile,

kimin umrunda cahit zarifoğŸ lu,

ya da taşŸ ra dergiciliğŸ i,

ben sana ibrahim'den bahsedeceğŸ im,

Ali ޞeriati’’ den, ha bir de İlhami Çiçek’’ ten,

sonra susacağŸ ız, önce sen susacaksın upuzun

sonra ben yemin edeceğŸ im hiç bozmamaya sessizliğŸ i.

of avazım çıktığŸ ı kadar bağŸ ırabileceğŸ im;

ormanlar bul bana,

dağŸ lara çıkalım;

kaçalım bu kapital düzenden,

sloganlar atalım yine;

sen “ kahrolsun siyonizm de,

ben ohhh…” deyip çekeyim içime

tertemiz bir dünya.

yine vakur gel,

ilkyazın habercisi olsun adımların,

gel ki;

tüm zamanların en uzun bekleyişŸ i son bulsun,

gel artık;

hiç gitmediğŸ inden emin olayım.