nerdedir bu soğukluğun açık penceresi?
söylesene nerededir kapısı bu kaçışın?
sen: 'artık konuşulacak herşeyi sömürdük? '
ben: 'sana dokunmak kadar yakın...'
avuçlarımı parçalıyor neşter yokluğun...
ki acılanmak zamanı diyorsun...
hala son kaçmak hayalindeyim,
geçmiş ki silinmeyen tükenmez de olsa,
karalamak için gel...
aramıza bir mevsim değilde bir ömür girmiş olsada
sen ilkbaharmış gibi gel...
ama gel...
ölümsüz bir gel için
_______________gel...
Kayıt Tarihi : 15.4.2006 23:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!