Gel hadi... Şiiri - Rafet Türk

Saçma bir teslimiyetteyim,
ve yokluğun'da varlığını yaşıyorum işte.!
Sonunun sana varmayacağını bile bile çıktığım yol'(um) sun sen...
Bu zorlu yürüyüşte kimseye kimseye karşı tercih şansı tanınmadı,
alın yazısı, kader denildi,
elbette bilirdim bunu.
O kadar benimsendin,
o kadar yerini yadırğamadan yer aldın ki içimde,
o kadar bende özeldin ki,
tercih şansı tanınsaydı da ben bile bile ben yine seçerdim...
Ödediğim ve ödeyeceğim bedeller ne kadar ağır olsa da...
Bende ki seni sana anlatmakta bu kadar yetersiz,
bu kadar beceriksiz,
bu kadar çaresiz kalmasaydım keşke...
KEŞKE.!
Hadi gel ve yüreğimi nolur bir kez y/okla sevgili.!
Sırtımda'ki izlerinin üzerine basmadan, kanatmadan
Keşke bu gece yalnızlığımı benden alabilsen,
kovduğum düşlerime düşüversen sevgili...
Sokulsan yanıbaşıma, saçlarımı okşasan, uyandırmaya kıyamadan,
Çünkü,
Çünkü ben seni çok seviyorum.!
Gözlerimi uyumadan önce karanlığa sımsıkı yumuyorum...
Hadi gel, ben seni rüyalarıma bekliyorum...