Gel Ha Gel Şiiri - Mehmet Şahin Sahmedi

Bahar mevsimlerim kış olur geçer
Neredesin suna boylum gel ha gel
Garip olanları herkes de döver
Neredesin suna boylum gel ha gel

Yandım ateşine içtim meyini
Unutturdu bana olan derdimi
Yazın soldurdular gonca gülümü
Neredesin suna boylum gel ha gel

Damla idim düştüm umman içine
Yandım tüttüm güzel senin aşkına
Ne belalar açtın garip başıma
Neredesin suna boylum gel ha gel

Sazım dostum oldu sözümde telim
Bülbül figan eder açmıyor gülüm
Yirmisinde bükük vay benim belim
Neredesin suna boylum gel ha gel

Şahmedi’yem derdim dağlardan yüce
Anlatamam dost, dost yetmiyor hece
Ne gündüzüm kaldı nede bir gece
Neredesin suna boylum gel ha gel