Gel Götür Beni Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Seslen uyandır okşa ruhumu
O temiz kalbine koy götür beni
Sevdana esir eyle ruhumu
Yalnızlık diyarında al götür beni

Götür ki kollarım hep seni sarsın
Yalan dünyada hep yüzüm gülsün
Götür ki bana bir ömür olasın
sahipsiz diyardan al götür beni

Bu karanlıklardan ışığım ol benim
Aydınlat dünyayı yüzün göreyim
Seninle el ele seninle öleyim
Gönül cennetine gel götür beni

Hadi be sevgili sırtlan yükünü
Kaldır mesafeleri kazı kökünü
Sevgiden yana verde hükmünü
Ölmüşsem kefene sar götür beni

Gül solmadan bülbül ağlamadan
Bu hasretlik içimi dağlamadan
Umutsuz düşmeden boyun bükmeden
Kurumadan göz yaşım gel götür beni

Gel be hasretim alev sarmadan
Sensiz gecemi yaşlar boğmadan
Kopmuş gül misali solup gitmeden
Zemheri kışlardan al götür beni

Tara saçlarını aklar dolmadan
Yüzümde çizgiler derin olmadan
Aşkın Azraili canım almadan
Yaradan aşkına gel götür beni

Nereme dokunsan sızılar yaram
Sabah akşam aynıdır meram
Ruhumun tek eşi sensin nazlıcan
Gözünün önüne gel götür beni

Uyku firarda yatmak imkansız
Fikrimden seni atmam imkansız
Sensiz bu dünyada kalmam imkansız
Ölüme can olursun gel götür beni

Götür ki gözlerim seninle uyansın
Götür ki kırk yıllık hasretim bitsin
Götür ki ömrüm asır yıl uzasın
Yıldızlardan sevgimi sor götür beni

Götür ki soranlara derim köleyim
Kapanmadan gözlerim yüzün göreyim
Götür ki artık bende güleyim
Sevinç yaşlarımı sil götür beni

Yolunda boynumu büktürme bana
Mezar taşımı öptürmeden sana
Kendi elimle yüreğimi söktürme bana
Başka söze ne hacet gel götür beni

Kurtar beni benden başka istemem
Tek bir dileğim oturup seni seyredem
Budur tek isteğim başkada demem
Bu dar günde kurtar gel götür beni

Ne kadar dardayım bir bile bilsen
Beni anlayanı ah keşke bulsam
Kahve gözlerinden bir buse alsam
O zaman azrail gel götür beni

Kadri Kırmızıtaş
13/09/2017