Gel Gör Şu Halimi Hakkı Seversen

Görünmeyen o dağların ardından
Çık da gel sevdiğim hakkı seversen
Hasretin içimde bir alev oldu
Söndür gel sevdiğim hakkı seversen

Bir hafta demiş din bak bir ay oldu
Diktiğin sebzeler bahçede kaldı
Domur cuk güller sararıp soldu
Gel de gör halini hakkı seversen

Ne güzelim yoksa benden bezdin mi?
Doya doya memleketi gezdin mi?
Bir kıta şiirle seni üzdüm mü?
Darılma güzelim hakkı seversen

Bektaş’ım derdini şiire döktü
Yalnızlık benimde belimi büktü
Aşkın çeşmesinden içenler bıktı
Doldur ver güzelim hakkı seversen

15.6.89
Bektaş Bekir Dişbudak