Gel Gör Beni Şiiri - Ayşe Manav

Sen ve ben biz olamadık yar,
Nereye gitsem sen,
Hangi yöne baksam sen,
Her şarkıda andığım sen,
Her yüzde biraz daha sen,
Sen boyadım dört bir yanı,
Nefesimde bir tek sen..
Yokluğunun karanlık zindanlarındayım
Her yerde senden bir iz,
Ne yana dönsem adın takip ediyor...
Sen kokuyor tenim, kalbim sana ağlıyor.

Gözyaşımdan sakınırım seni,
Her damlada yüreğime düşersin,
Gözümden kıskanırım seni,
Benden başkası görmesin,
Yüreğimden sakınırım seni,
Benden başkası sevmesin.
Sensiz buralarda divaneyim,
Gönlümün çatısı yıkıldı viraneyim,
Mutluluk düş oldu avareyim,
Sensiz bu gönlü ben neyleyim...

Gözlerim senden başka göze deymedi,
Ellerim seni aradı gök kubbede,
Senin sıcaklığından başka sıcaklık bilmedi,
Yüreğim bir sana aktı kor ateşlerde,
Başka bir cana yanmadı,
Duy sesimi,
Bak gözlerime
Bu can sensiz hiç uyumadı...
Ayrılık; ateşten gömlek giymekmiş,
Yakan, kavuran, aşkına ruhunu adayan
Bu ateşten gömlek değil çıkarıp atayım,
Yeni bir ruh da canıma can katayım,
Gömlekten ateş giymişim,
Mümkün değil yüreğimden söküp atayım,
Tek seninle nefes alıp kendimi bulayım.

Gel artık bu ayrılık yetti canıma,
Ben seninle güldüm,
Sensizlikte öldüm her gün batımında,
Seninle cenneti gördüm, sensiz cehenneme sürgün,
Gel son kez olsun gözlerini göreyim,
Gözlerimde sen varken son nefesimle buluşayım.
İstemiyorum sensiz doğan günü,
Tan vakti öten bülbülü,
Karanlık gecelerin mahkum sürgünü,
Sensizlik öldürüyor bu garip gönlümü...

Baharda çiçekler açmış bana ne,
Yaz günü susuz kavrulmuş gönlüm,
Kime ne,
Yüreğim sensizliğin çöllerinde,
Dinmesin nefesin sen gelmedikçe....
Sen; bir dokunuşunla canıma can katan,
Sen yokluğunda kor ateşlerde yakan,
Sen son nefesimde dua olup akan,
Sen varsan ben varım...
Yokluğunda soluksuz bu can.