Gel Gör Beni Şiiri - Mözgür Özbek

GEL GÖR BENİ

lal oldu dillerim kurudu damağım
sevdanın sessiz çıkmaz sokağındayım
kendimi kimselerden kayıramadım
halden hallere düşürdün gel gör beni

savruldu harmanım senin ruzgarında
celladım sen ol yazılı fermanımda
sevdalı gönülüm dağlara aşina
azat et yaban ellerine sal beni

sarardı sevda kitabı sayfaları
mahkemeye hakime gerek kalmadı
cezam yarım kalan sevdanın günahı
sebebsiz hükümsüz zindana at beni

hayallerime umutsuzluk çökerken
sevdam gece soğuktan tir tir titrerken
güneşim solgun solgun üzgün doğarken
ateşten gömlekğe sar sarmala beni

bak işte hayat oyununda yenildim
bitti benim gücüm takatım mecalim
sanki dün gibi terkeden anılarım
kaybettim kendimi arayıp bul beni

acıyarak bakma perişan halime
beden senin dokunma sakın kalbime
alıştım ben vafasız darbelerine
hal bilmeyenlere kul köle et beni

yürek yansın tutuşsun alev kor olsun
bırak gözlerim kanlı yaşlarla dolsun
yaz gelmesin artık hep ayaz kış olsun
yaralı kuş gibi dağlara sür beni

sana son bakışımı gözünde sakla
maziye bak sevdayı aşkı hatırla
beden ölmeden girdim zaten mezara
ecel gelmeden topraklara koy beni

karanlıkda kayboldu tüm hayallerim
feleğin çarkında virane dönerim
dünyadan el çekti zavallı ellerim
kır kalbimi taştan taşlara çal beni

sendin son umudum ilk gönül vurgunum
ben sana sevdalı garip viran kuldum
vefasız sevdadan kalmadı umudum
aşkın eyvahıyla kat kat yoğur beni

ihanet gönül silahının mermisi
düşünme öyle hadi çek o tetiği
irkilme sakın titretme ellerini
çek silahını tek kurşunla vur beni

m.özgür özbek