Gel Gör Beni Şiiri - Zekeriya Yılmaz

Nasıl geçti yıllar sensiz
Kaldım yollarda çaresiz
Boynu bükük ve kimsesiz
Ne haldeyim gel gör beni

Sendin bağrımdaki yara
Sevdan ile düştüm dara
Meleşirim ardın sıra
Kuzu gibi gel gör beni

Seyrettim hep yağan karı
Göremedim hiç baharı
Ağlarım hep akşamları
Taşa döndüm gel gör beni

Ne türküler yaktım sana
Gözyaşım karıştı kana
Bir mum gibi yana yana
Eriyorum gel gör beni

Yıkıldı sarayım tahtım
Gecelerden kara bahtım
Senle yaşamaktı ahtım
Sensiz öldüm gel gör beni

Kıskanırdım hayâlini
Saçının ince telini
Yaban eller aldı seni
Viran oldum gel gör beni

Bir boş hayale kanmışım
Hep âvâre dolanmışım
Bir ömür boşa yanmışım
Tükenmişim gel gör beni

Yaz geçti kışa dayandım
Bağrımda taşa dayandım
Artık son yaşa dayandım
Son demdeyim gel gör beni.