Gel Gönüller Sultanı Şiiri - Burhan Kale

Gel Gönüller Sultanı gel ki gökler karardı…
Hâlbuki adını andıkça yaşaran gözlerimiz vardı…
Kışımız ayrı bir güzel, yazımız bir başka sıcak, baharımız da bahardı…
Gel Gönüller Sultanı gel ki gökler karardı…
Yürekler amansız bir yangın içine daldı…
Hep açığa çekildi kürekler denizler bizi aldı…
Kıyılar silindi, söndü gitti… Gözlerse ufukta kaldı…
Sana koşan ayaklarımızı başka yollar aldı…
Gözlerimiz aşkı tanımadan mehtaba daldı…
Göremedik Sensiz önümüzü düşlerimiz karardı…
Hâlbuki Senin dünyanda yaşadığımız gün mevsim, mevsimse bahardı…
Sözlerin söz üstü, bakışlarında da Cennet vardı…
Gel Gönüller Sultanı gel ki gökler karardı…