Gel Gönül Şiiri - Yılmaz Tosun

GEL GÖNÜL
dertl imisin sevdiğim,saçlarında yıldızların ışıltısını göremiyorum,
solgun,
gözlerinden güneşin parlaklığını kimler aldı.
ellerin buz kesmiş söyle dokunduğumda yakan ateşine kimler kum serpti.
gülerken içinin güzelliğini veremiyorsun simana,
kimler kırdı,üzdü seni bitanem.
kimler senin yüzündeki gamzelerini kopardı.

gel ey gönül yine eskisi gibi birlikte açalım sabahlara,
gel ey gönül,yine eskisi gibi birlikte bakalım yıldızlara.

gelde birlikte ıslatalım dudaklarımızı.
gel ey gönül senin için dünyayı yakalımda birlikte ısıtalım bedenlerimizi.
şimdi yavaş yavaş yüzünü bana çevir
şimdi üzerindeki ölüm sessizliğini at ve sadece gözlerime bak
şimdi bir gülde gitsin içimdeki tüm sıkıntılar.
şimdi birkez gülde senin için canımı vereyim bebeğim.
gülde o gülüşüne dünyayı ayaklarına sereyim bitanem ayaklarına sereyim...

YILMAZ TOSUN